Sevgili Günlük,
Bugün dertliyim ben.. Hayat ne kadar zalim.. Biz kendi çevremizle bir fanusun içinde yaşıyoruz adeta... Bu fanus opak, dışarıdaki kötü ve çirkinleri görmüyoruz. Herkesi kendi fanusumuzdaki gibi zannedip, kendi fanusumuza kabul ediyoruz...aradan zaman geçiyor ve biz japon balıklarının aramıza aldığımız diğer balığın parana olduğunu anlıyoruz... Ama bazı şeyler için geç kalmış oluyoruz..kayıplarımız veya yaralarımız oluyor..ve bunlar bizde derin izler bırakıyor...
Pekiii, ne yapmak lazım?
Fanusumuza kimseleri almamalımiyız? Yoksa fanusumuzu opaklıktan saydamlığa mı geçirmeliyiz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder